SİZİ SEVMİYORUM ÇÜNKÜ

SİZİ SEVMİYORUM ÇÜNKÜ…

Ey arkadaşlarım! Sizi sevmiyorum artık!

Sizi sevmiyorum çünkü siz beni kahve içmeye götürüyorsunuz.

Sizi sevmiyorum çünkü birlikte yemek yiyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü keyifli sohbetler yapıyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü bara filan gidip güzelce eğleniyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü arabayla şehirde müzik dinleyerek geziyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü deniz kenarında oturup ufka bakıyoruz derin derin.

Sizi sevmiyorum çünkü birlikte şen kahkahalar atıyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü pazar günleri pikniğe filan gidiyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü hasta olduğumda bir ihtiyacım olup olmadığını soruyorsunuz.

Sizi sevmiyorum çünkü ara sıra oturup dertleşiyoruz.

Sizi sevmiyorum çünkü bir sürü güzel an yaşıyoruz.

Ey arkadaşlarım! Sizi sevmiyorum artık! Çünkü siz bana bunları yaptıkça dünyada hep sizin gibi güzel insanlar var sanıyorum. Sonra birisi hemen gelip ruhumu bıçaklıyor. Başka birisi gelip canımı acıtıyor. Ötekisi gelip beynimi üzüyor.

Ey arkadaşlarım! Sizi sevmiyorum artık! Çünkü siz benim ayakta duran yanlarımı zedeliyorsunuz.

Ben oynamıyorum artık. Topumu da alıp eve gidiyorum.